Ακούω πολλούς σήμερα να διαφημίζουν την εκστρατεία της WWF σχετικά με το σβήσιμο των φώτων για μία ώρα, ως ένδειξη αντίδρασης στα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη. Προσωπικά, θα κλείσω το φως εξαιτίας κάποιων ευαισθητοποιημένων φίλων που θα βρίσκονται μαζί μου στο σπίτι μεταξύ 20.30 και 21.30. Διαφορετικά, αν ήταν στο χέρι μου, θα ζούσα ένα απόγευμα όπως όλα τα άλλα: η τηλεόραση θα έπαιζε ασταμάτητα χωρίς κανένας να της δίνει σημασία, ο υπολογιστής ανοιχτός να κατεβάζει κάποια ταινία, το πλυντήριο να έχει πάρει φωτιά και να πλένει τα άπλυτα ρούχα μιας ολόκληρης εβδομάδας, ο φούρνος μικροκυμάτων να ζεσταίνει τη χθεσινοβραδινή πίτσα που ήταν στο ψυγείο και...τα φώτα σε όλα τα δωμάτια να καίνε ξεχασμένα, με τη μαμά να φωνάζει να τα κλείσουμε "για να μην πληρώσουμε πολλά στη ΔΕΗ"!!!
Οι περισσότεροι θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα της WWF. Πόσοι όμως πραγματικά είναι ευαισθητοποιημένοι για οικολογικά θέματα; Πόσοι από αυτούς που θα διαμαρτυρηθούν σήμερα δε θα πάνε τη Δευτέρα στη δουλειά με το αυτοκίνητο; Πόσοι αύριο θα ξεχωρίσουν τα κουτάκια των αναψυκτικών και τις παλιές εφημερίδες από τα υπόλοιπα σκουπίδια για να τα ρίξουν στον κάδο της ανακύκλωσης; Πόσοι δε θα ανοίξουν το παράθυρο του γραφείου τους για να καπνίσουν ένα τσιγάρο όταν θα δουλεύει το κλιματιστικό; Πόσοι θα βάλουν το πλυντήριο ρούχων στους 40 βαθμούς; Πόσοι θα μαζέψουν τα σκουπίδια τους από τη παραλία το καλοκαίρι; Πόσοι θα προτιμήσουν να αγοράσουν ένα ξενέρωτο υβριδικό αυτοκίνητο αντί ενός μουράτου τούρμπο; Πόσοι πραγματικά πιστεύουν αυτό που θα κάνουν σήμερα και πόσοι υποτάσσονται στη μόδα της οικολογίας; Πόσοι θα κλείσουν το φως από εσωτερική αγωνία για την τύχη του πλανήτη και πόσοι για να λένε ότι ανήκουν σε ένα γελοίο γκρουπ του facebook; Πόσοι, πόσοι, πόσοι…;
Προσωπικά αρνούμαι να υπακούσω σε τέτοιου είδους καλέσματα. Άλλωστε πιστεύω ότι ο καθένας γίνεται ακτιβιστής πρώτα στην προσωπική, καθημερινή του ζωή και μετά στην κοινωνική. Ας κάνει ο καθένας από εμάς την προσωπική του επανάσταση στα απλά και ασήμαντα πράγματα που γεμίζουν την καθημερινότητά του και ας μην περιμένει τη φιλότιμη προσπάθεια μιας ΜΚΟ.
Η ώρα πέρασε. Τα φώτα στο σπίτι σβήνουν. Σε μια ώρα ακριβώς θα ξανανάψουν και οι περισσότεροι από αυτούς που συμμετείχαν σε αυτή την προσπάθεια θα ετοιμαστούν για τη βραδινή έξοδο του Σαββάτου. Δυστυχώς 60 λεπτά δεν είναι αρκετά για να αλλάξουν συνήθειες μιας ολόκληρης ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου